فردوسی به سال329هجری در روستای از توابع طوس در خوانواده ای از دهقانان به دنیا می اید در جوانی شروع به نظم بعضی از داستانهای قهرمانی میکند در سال370هجری شروع به نوشتن شاهنامه میکند حداقل ارزوی او این بود که ترکیبی از اقتدار ساسانیان و نکات مثبت سامانیان را در ایران ببیند.چهار عنصر اصلی شاهنامه عبارتند از ملیت ایرانی خردمندی عدالت ودین ورزی.اودراین اثرمیکوشد به تاخت وتاز ترکان امویان وعباسیان ستمگر به گونه ای پاسخ دهد.او ایرانیان را ازاده میداند واین پاسخی است به امویان وعباسیان که ایرانیان را موالی خوانده وبا انان همانند انسانهای درجه دوم رفتار میکردند.بنابراین شاهنامه ارتقای نگرش ملی وانسانی ایرانیان است.درسال 400 که تنظیم شاهنامه تمام میشود این اثر گرانبها به سلطان محمود غزنوی نشان داده میشود.اما به دلایلی همچون اختلاف نزاد و مذهب این اثر از طرف سلطان بی اهمیت خوانده میشود.استاد بزرگ شعر پارسی درسال411در طوس بدرود حیات میگوید اما نام ویاد او برای همیشه در قلب ایرانیان جاودان مانده است.فردوسی از خوانواده ای ثروتمند بود هدف او از اینکه میخواست شاهنامه را به نام یک سلطان بکنداین بود که در طول30سالی که سرودن شاهنامه را اغاز کرده بود بتدریج دارایی واملاک خودرا از دست داده بوداومیپنداشت با این کار سلطان قدر او واثرش را بیشتر خواهد شناخت.اما حسودان ومتملقین دربار سلطان داستانهای حماسی را در نظر سلطان کم اهمیت جلوه داده بودند.سلطان به فردوسی گفت=شاهنامه هیچ نیست مگر رستم ودر سپاه من هزاران مرد همچون رستم است.این حرف برفردوسی گران امد واو همانجا بلافاصله اشعاری در نقد سلطان سرود ودربار را ترک کرد.و مدت ها فراری بود.سالها بعد سلطان به یاد فردوسی واثر گرانقدر او میافتدوتصمیم میگیردازفردوسی دلجویی کند.سلطان ثروت فراوانی را به زادگاه فردوسی میفرستدانگونه که برخی نوشته اندروزی که هدیه سلطان واردطوس میشود جنازه این شاعربزرگ را از طوس میبرند.ازفردوسی تنها یک دختر به جای مانده بود که اونیز هدیه سلطان را نمیپذیرد وان را پس می فرستد.شاهنامه نه تنها بزگترین وپرمایه ترین مجموعه شعر فارسی است که از زمان سامانی وغزنوی به جای مانده است بلکه مهمترین سند عظمت زبان پارسی وبارزترین مظهر شکوه ورونق تمدن وفرهنگ ایرانیان است..